Het is 2016. M’n lieve buurvrouw staat bij me aan de deur. Haar man is een paar jaar eerder overleden en in haar eentje kamperen ziet ze niet meer zitten. De caravan is net verkocht en dat doet haar een beetje pijn, zie ik. “Maar Ilze, ik kwam nog iets tegen en dat wil ik heel graag aan jullie geven. Hij is maar één jaar gebruikt.” Vanachter haar rug tovert ze een bijna gloednieuwe Safari Chef van Cadac tevoorschijn. Het tafelmodel van de Skottelbraai. Ik vlieg haar om de nek van dankbaarheid en blijdschap, want… hoe lief! Sindsdien gebruiken we hem elke vakantie, dagelijks.
Ik zeg heel stoer ‘we’, maar eigenlijk is het vooral Wouter. Niet omdat ik geen eten kan maken hoor, of omdat ik er te lui voor ben. En ook niet omdat ik vind dat hij het in de vakantie maar moet doen (begrijp me niet verkeerd: ontmoedigen doe ik ook niet). Nee, het is mijn eigen verschrikkelijke angst om iets verkeerds te doen. Je moet hem aan de gasfles hangen, gasfles opendraaien en… nou ja, daar blokker ik dus al. Ik ben als de dood dat ik die kraan te ver opendraai en een dikke steekvlam veroorzaak. Of dat ik de kraan iets te ver heb opengedraaid en de hele camping in de hens zet.
Lach me maar uit, maar als ik dus ergens angst en onzekerheid bij voel, dan blokker ik gewoon. Iedere gek zijn gebrek, laten we maar zeggen. En dan ga ik maar lekker in m’n comfort hangen. Want ik heb Wouter bij me (ja, ik ben ouderwets en vind het op zich prima dat mijn man in sommige dingen beter is dan ik) en hij weet precies hoe dat ding werkt. Zonder angst. Dus voordat ik ga koken vraag ik hem om de skottel even aan te zetten. Afgelopen zomer bedacht ik me ineens dat het toch wel een beetje triest was dat ik dit niet kan. We hadden in Frankrijk gedoe met de auto gehad, hij was de halve dag weg om een huurauto te regelen en ik kon nog geen ei bakken. Die dag erna vond ik het mooi geweest. Ik ging op skottelles. Bij mijn eigen man.
Sinds die dag is het echt Me & my skottel. Scambled eggs bij het ontbijt, tosti’s voor de lunch, paëlla als avondeten… ik tover het allemaal in een handomdraai op tafel. Zonder aansluithulp, want daar ging het natuurlijk om. Ik vond het altijd al een leuke uitdaging om makkelijke en gezonde eenpansgerechten op die skottel te maken, zonder het gasfornuisje in de caravan te gebruiken. Want koken ín de caravan met een buitentemperatuur van 36 graden is net zoiets als je eigen crematie organiseren. Lekker buiten op de skottel dus. O ja nog één ding, vergeet niet om de paëllapan bij je skottel aan te schaffen. Echt doen, thank me later. Mijn toppers*? Komen ze!
*Wij zijn geen vegetariërs of verganisten, maar je kunt ieder stukje vlees natuurlijk prima vervangen door een alternatief naar keuze.
Begin met een beetje roomboter, olie - of wat je dan ook maar gebruikt - in de pan te doen. Fruit 2 gesnipperde uien en 2 fijngesneden knoflookteentjes en doe daarna 350 gram kipfiletblokjes in de pan. Als de kip gaar is, voeg je de blokjes van een halve chorizoworst én 350 gram ongekookte, gele rijst aan het mengsel toe. Hussel alles met je campingspatel door elkaar. Loop even naar de buren als je campingspatel voor de zoveelste keer doormiddel breekt, leen er eentje en roer weer verder. Het enige wat je dan nog hoeft te doen? 400 gram tomatenblokjes (vers of uit blik) en een halve liter kippenbouillon erbij gieten. Circa 20 minuten blijven doorroeren (afhankelijk van hoe ver je de knop naar rechts hebt gedraaid) en klaar is je avondmaaltijd.
Klop 8 eieren los in een kom. Of desnoods in de saladebak of de snoeppot, als je de kommen vergeten bent ;-) Voeg daarna wat geraspte Parmezaanse kaas en kruiden naar keuze toe. Voor een Italiaanse twist zijn salie, basilicum en tijm erg lekker. Liefst vers natuurlijk. Zeezout en peper kun je naar smaak toevoegen. Aan dit mengsel kun je alle groente toevoegen die je lekker vindt. Paprika, courgette, aubergine… waar je ook maar van houdt. Bladgroente is ook heerlijk, maar moet je eerst even in een andere pan laten slinken. Maak daarna je boter of olie warm in de pan en gooi het eiermengsel erin. On top kun je nog wat gehalveerde cherrytomaatjes leggen. Omdraaien lukt niet altijd goed, maar als je het vuur zacht zet gaart hij vanzelf door. Extra leuk: met deze omelet kun je eindeloos variëren. En zo’n omelet is natuurlijk prima te combineren met wat sla en een stokbroodje met kruidenboter.
Ook zo verrukkelijk! Snijd 2 teentjes knoflook, 2 uien, 2 paprika’s en 2 tomaten in kleine stukjes. Verwarm de skottel en rul 400 gram rundergehakt goudbruin. Kan zonder vet in de pan, want het gehakt zelf is vet genoeg. Voeg 2 eetlepels Mexicaanse kruiden toe en gooi de gesneden groenten erbij. Roerbak dit mengsel een paar minuten. Laat in die tijd circa 300 gram kidneybonen en 300 gram maïs uitlekken en verwarm die vervolgens kort mee in de pan. Voeg voor de smaak wat zeezout en peper toe en je Mexicaanse prutje is klaar. Daarna verdeel je ongeveer 1 zak nacho chips over het mengsel en strooi je een flinke zak geraspte kaas naar keuze eroverheen. De kaas smelt het beste door de pan een minuut of tien met een deksel af te sluiten, maar als je die niet hebt dan smelt het uiteindelijk ook wel ;-). Serveren? Met guacamole natuurlijk!
Ik zeg vast: eet smakelijk! Inmiddels loopt bij mij het water alweer in mijn mond. Nou maar hopen dat ik bij het komende kampeeravontuur nog weet hoe die skottel werkt ;-)
