In 2023 brak mijn man zijn hielbeen in vier stukken en moest vervolgens een half jaar revalideren. In 2024 wisselde ik van baan naar een plek die me doodongelukkig maakte en waarin ik mezelf maandenlang voorbijliep om het tóch te laten slagen. Het waren twee pittige jaren, kan ik wel zeggen. “Ik gun ons in 2025 gewoon écht een keer een relaxte vakantie”, sprak ik vorige week voor het eerst hardop uit tegen mijn man. “Met minder inpakstress, minder reistijd en meer joie de vivre.” Want hoe gek ik ook op kamperen ben, ik vind het soms ook echt druk en intens. Dus voor de zomer van 2025 is het de vraag: wordt het camping of glamping?
Beide hebben we jaarlijks drie weken vakantie die we van voor tot achter benutten. Op de eerste dag weg, op de een-na-laatste dag terug. Dat. En dat betekent dat de hele pleurisbende al ingepakt moet worden wanneer we nog aan het werk zijn en dat het uitpakken op de laatste vakantiedag moet plaatsvinden. Met een verlening in de week dat we alweer aan het werk zijn. Het benutten van die hele vakantie vinden we op zich heerlijk, maar het frustreert me wel eens dat we twintig dagen weg zijn, terwijl we ‘maar’ twee weken op de eindbestemming kunnen zijn. Waar we dan vervolgens de eerste en de laatste dag ook nog weer kwijt zijn aan opzetten en afbreken. Eerlijk is eerlijk: het komt vooral doordat we altijd op ons dooie gemakje reizen. In drie dagen heen en in drie dagen terug. Maar met drie weken vakantie wordt dat dan toch een beetje krap allemaal.
Vorige week schoot me voor het eerst door het hoofd dat we dan misschien een keer een andere keuze moeten maken. Want los van die lange tijd reizen voor twee weken vakantie en al het inpakken en uitpakken wanneer we nog/alweer aan het werk zijn, lijkt het me ook wel lekker om van mijn drie vrije weken nog een paar dagen thuis te zijn. Gewoon even thuis aanklooien. Nog even een terrasje pakken in ‘ons’ Zwolle. Een wijntje drinken in de achtertuin. Of een keer naar dat attractiepark, waar de kinderen al zo lang naartoe wilden. En dus kan het maar zo zijn dat we er een keer voor kiezen om níet met de caravan op vakantie te gaan, maar een safaritent of een luxe stacaravan te boeken. Om ons een beetje te helpen in onze keuze maakte ik een hotlist ‘camping versus glamping’ en zie hieronder het resultaat.
Drie reisdagen en bij aankomst de beloning dat je in alle hitte de voortent en het bijzettentje nog moet opzetten en de kastjes in elkaar moet zetten. En op de terugweg alles in omgekeerde volgorde. Ik weet waar ik het voor doe hoor, dat is het probleem niet, maar ik vind het tóch altijd een nadeel van een kampeervakantie met onze eigen spullen. Het kost gewoon tijd, terwijl ik eigenlijk niets liever wil dan uitpakken en relaxen. En eerlijk is eerlijk: wanneer je kiest voor een safaritent of stacaravan, dan lukt dat ook daadwerkelijk. Tuurlijk, ook dan is er na aankomst werk te doen, maar met je eigen kampeermiddel is het én én. Kies je voor een accommodatie, dan gaat alles nét even wat makkelijker: bedden staan, kasten staan, de koelkast is al koud en je hoeft geen tafel en stoelen uit meer uit de auto of caravan te slepen. Pluspunt hoor.
Beddengoed, stoelen, tafel, kastjes, voortent of luifel, toiletvloeistoffen… alles moet mee. Zelfs een afwasbak en bezem moet je nog meenemen als je écht gaat kamperen. Kies je voor een safaritent of een stacaravan? Dan staat of ligt dat gewoon allemaal voor je klaar. En dat scheelt toch een heleboel nadenken en verzamelen. Stiekem lijkt me dat toch best een keertje relaxt. O ja, en soms heb je zelfs nog een airco ook. Zodat je in een hittegolf niet het idee hebt dat je in een magnetron ligt te slapen.
Het meest iconische beeld van dé kampeerder? Juistem! De man (of vrouw) met de wc-rol onder de arm. Want iedere kampeerder kent het wel: je moet even in de eerste of tweede versnelling en daar gá je de hele camping weer over met je mummiepak. Of je denkt even lekker te gaan douchen, staat er eindelijk onder en dan blijkt dat je de shampoo bent vergeten. Aaargh! Dat ge-emmer heb je dus niet als je je eigen badkamer(tje) in je gehuurde accommodatie hebt. Dan zet je je hele zooitje gewoon klaar bij de douche en er is geen hobbel meer op je weg. O, wat verlang ik daar soms naar.
“Zullen we vanavond pasta eten?” Deze vraag krijg ik regelmatig in de vakantie. Aangezien we buiten meestal koken op de Safari Chef van Cadac, maak ik daar dan de pastasaus op. Gasflesje open, lucifer bij de Safari Chef, paëlla pan erop en gaan met die banaan. Tot zover geen punt. Maar dan de pasta. Die moet dan weer binnen in de caravan op het pitje staan koken. Andere gasfles open, binnen de pit aansteken, pannetje erop. Ruimte voor een grote pan voor de saus heb ik daar niet, dus ik móet het wel splitsen. Met een boel heen en weer lopen als resultaat. Ook dat is toch wel een stukje makkelijker op een groter en completer gasfornuis in de stacaravan of de safaritent.
135 centimeter breed is hij, ons bed in de caravan. Nog smaller bij de voetjes, want we hebben een Frans bed. Ik slaap er altijd prima hoor, maar in een warm land lig je al snel behoorlijk tegen elkaar aan te plakken. En dan overdrijf ik echt niet. De meeste tweepersoonsbedden in een huuraccommodatie zijn toch een stukje comfortabeler. Gewoon lekker 160 cm breed (soms nog breder) en dus elke nacht heerlijk slapen. Met vaak ook nog meer comfort in de vorm van een goed matras. Ook dit idee scoort bij mij toch best wat punten, moet ik zeggen.
Gezien alle pluspunten die ik noem, zou je denken dat de keuze wel gemaakt is. Maar ik vind het toch lastig. Want ons fijne, knusse caravannetje, waarmee we ons de koning te rijk voelen, blijft dan in de stalling. En die drempel moet ik nog wel even over. En wat dacht je van de échte kampeersfeer. Daar krijg je in je huuraccommodatie veel minder van mee (ik spreek uit ervaring, want jaren geleden boekten we ook altijd een stacaravan). De gezelligheid van kampeerders onderling is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Het is zo’n gevoel dat in je onderbuik zit. En juist dat gevoel maakt dat ik zo van kamperen houd. De keuze is dus zeker nog niet gemaakt, maar in één van de komende weken gaan we de knoop doorhakken. Móeten we de knoop doorhakken, want ‘booking season’ is in volle gang. Ik ben zelf ook benieuwd wat het wordt. Keep you posted!
